เมื่อคืนวันที่ 7 มีนาคม 2554 ผมนั่งดูรายการจันทร์พันดาว โจ๊ะพรึม พรึม ทางสถานีโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 7 ถ้าจำไม่ผิดน่าจะช่วงเวลาประมาณ 22.00 น. ประมาณนี้แหละครับ จริงๆแล้วผมไม่ค่อยได้ดูรายการนี้เท่าไหร่นัก เนื่องจากก่อนที่รายการนี้จะปรับเปลี่ยนรูปแบบ ก็เป็นรายการประเภทวาไรตี้ ที่พบเห็นอยู่ทั่วๆไปนี้แหละครับ เมื่อสัปดาห์ก่อนนี้ ผมได้บังเอิญดูรายการนี้ (เนื่องจากไม่รู้จะดูรายการอะไร) ความที่ผมเป็นคนที่ชอบดูรายการโทรทัศน์มาก ทุกคืนผมจะเปิดโทรทัศน์ ดูและตั้งเวลาปิดไว้ ผมจะหลับก่อนที่จะถึงเวลาที่ตั้งไว้เสมอ
ผมได้เห็นน้องสตางค์ มาประกวดร้องเพลงเป็นครั้งแรก เพื่อหาเงินรักษาคุณพ่อที่ป่วยเป็นโรคไต เสียงร้องของน้องก็ฟังดูดีนะครับ แต่ที่ดูดีกว่า คือความตั้งใจของลูกอายุไม่ถึง 10 ขวบ ที่ต้องการหาเงินเพื่อรักษาคุณพ่อ ทุกครั้งที่ดูน้องสตางค์ร้องเพลง ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ผมจะชวนภรรยาและลูกๆที่บ้าน บ้านเรารวมกันมีโทรศัพท์ 4 หมายเลข เราโหวดให้น้องสตางค์ทุกครั้ง เสียงร้องของน้องสตางค์ในความรู้สึกของผมมันสะอาดหมดจดด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ของน้องสตางค์ บ้านเรามีความสุขที่ได้มีส่วนช่วยให้น้องสตางค์ผ่านเข้ารอบไปในแต่ละครั้งแม้เป็นเพียงการช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย คุ่แข่งของน้องสตางค์ก็ดีนะครับ และมีความจำเป็นที่แตกต่างกัน ที่ต่างกันก็เพียงนิดเดียวเท่านั้นแหละครับ คือน้องเค้าร้องเพลงเพื่อยืดชีวิตของคุณพ่อให้อยู่เป็นขวัญและกำลังใจให้ครอบครัวของเข้าให้นานที่สุดที่ที่จะมีแรงและกำลังจะทำได้ ครั้งหน้าช่วยกันเชียร์น้องเค้าอีกนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น